طبق توافق ژنو در ۶ ماه آینده دست برتری در مذاکرات هسته‌ای نخواهیم داشت

نماینده مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه هنوز تحریم‌های نفتی و بانکی ما لغو نشده است، گفت: با توجه به آنچه در مذاکرات ژنو رخ داد و ما همه چیزمان را دادیم، در ۶ ماه آینده دست برتری در مذاکرات هسته‌ای نخواهیم داشت.

به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری فارس، مهرداد بذر‌پاش نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی با حضور در دانشگاه امام صادق(ع) پیرامون مسائل هسته‌ای و همچنین قرارداد ژنو گفت: ما باید بدانیم که دولت عوض شده است و شرایط عمومی نیز تحت‌تاثیر دولت تغییر خواهد کرد. دولت کنونی توانست با شعارهای خود در زمان انتخابات جامعه را شرطی کند و توانست رای بیاورد و رئیس‌جمهور نیز ناگزیر است در همین مسیری که در قالب شعارها مطرح کرد، حرکت کند.

وی گفت: درست است که بخشی از مشکلات جامعه ما ناشی از تحریم است اما مسئولان فعلی 20 درصد از مشکلات فعلی کشور را به تحریم‌ها نسبت می‌دادند. حال چه شده است تنها مشکل کشور را تحریم‌ می‌دانند.

ابتدا باید گفت در این واقعیت تردیدی نیست که تیم مذاکره‌کننده کشورمان، فرزندان انقلاب و افرادی مورد اعتماد و اطمینان هستند و این روزها انجام ماموریت خطیر و تعیین‌کننده‌ای را بر عهده دارند که حمایت و پشتیبانی از آنان را به یک وظیفه دینی و ملی تبدیل کرده است. اما، فرزندان یک خانواده و افراد قابل اعتماد هم می‌توانند علی‌رغم نیت پاک و انگیزه خدمتی که دارند، دچار «خطا» شوند بی آن که خطای آنها به اعتماد و اطمینان ملت نسبت به آنان خدشه‌ای وارد کند. در این حالت، نقد برخی از مواضع و عملکرد تیم هسته‌ای کشورمان، نه فقط «تضعیف» تیم مذاکره‌کننده نیست بلکه، اگر نقدها، منصفانه، دلسوزانه و همراه با ارائه دلیل و سند باشد، می‌تواند به جبران خطا و تصحیح عملکرد منجر شود و این، به مفهوم و معنای حمایت و تقویت اعضای گروه مذاکره‌کننده است. همین جا باید گفت؛ شواهد و قرائن فراوانی در دست است که نشان می‌دهد اصحاب فتنه آمریکایی- اسرائیلی 88 بعد از ناکامی در فتنه یادشده، پروژه ضربه زدن به نظام اسلامی را در پوشش دروغین حمایت از دولت آقای روحانی و ادعای منافقانه پشتیبانی از تیم هسته‌ای کشورمان، دنبال می‌کنند و دقیقا به همین علت، اصرار دارند هرگونه نقد دلسوزانه و خیرخواهانه را به حساب مخالفت و دشمنی با دولت کنونی و تیم هسته‌ای برخاسته از آن بنویسند.
با این مقدمه که ماهیت و انگیزه نقدهای کیهان را توضیح می‌دهد، اشاره به دو نکته درباره روند مذاکرات هسته‌ای را که این روزها شاهد بوده‌ایم، ضروری می‌دانیم؛

به گزارش مشرق به نقل از تسنیم، حجت‌الاسلام صدیقی در همایش سازمان بسیج حقوق دانان که در قزوین برگزار شد، اظهار کرد: خداوند در قرآن کریم تصریح می فرماید، اگر ما دو بعد فکر و اخلاق و منش و اجرای روش را به شما توصیه کردیم خود به آن نیازی نداریم، بلکه اگر شما این توصیه ها را در عمق جان و ابعاد روح و جای جای زندگی خودتان پیاده کنید، احیا می‌شوید.

مشاور عالی رئیس قوه قضائیه بیان کرد: قانون، خشک است و عدالت تکلیف و اجرای آن سخت است، بنابراین خداوند برای اینکه این سختی، آسان شود و شیرین گردد، احسان را در کنار عدل می آورد و انسان‌ها را به برقراری عدل همراه با احسان و رأفت فرا می‌خواند.

 
«واقعیت این است که ایران در یک دهه اخیر به کمک هزاران دانشمند و کارشناس خود به فناوری هسته‌ای دست یافته و برنامه هسته‌ای این کشور قابل نابودشدنی نیست»
فرید زکریا تحلیل‌گر ارشد مجله تایم معتقد است: ایران در سال 2003 نیز به دنبال توافق هسته‌ای بود. اما دولت بوش توافق را پس زد زیرا معتقد بود که نظام ایران، ضعیف است، بر اثر ضربه تحریم‌ها خرد شده است و در صورت ادامه سخت‌گیری واشنگتن یا تسلیم می‌شود و یا فرو می‌پاشد. از این رو توافقی انجام نشد. اما نتیجه چه بود؟ در سال 2003 ایران 160 سانتریفیوژ نصب کرد و اکنون این کشور در حدود 19 هزار سانتریفیوژ دارد.
امروز هم اگر توافق نمی‌کردیم، ایران پیشبرد برنامه هسته‌ای خود را ادامه می‌داد.
وی ادامه می‌دهد: واقعیت این است که ظرف یک دهه گذشته، ایران به فناوری هسته‌ای جدی در زمینه انرژی هسته‌ای با کمک هزاران دانشمند و کارشناس دست یافته است. همچنین برای یک کشور غنی از نفت، هزینه یک برنامه هسته‌ای تقریبا ناچیز است. طبق برآورد اداره اطلاعات انرژی آمریکا، درآمد سالانه نفت ایران حتی در زمان اعمال تحریم‌ها، حدود 69 میلیارد دلار است.
زکریا می‌نویسد: توافق ژنو بخش اعظم این برنامه را متوقف می‌کند و تنها یک بخش مهم را نگه می‌دارد. که ذخیره اورانیوم 20 درصدی است که تهران متعهد شده است از غلظت آن بکاهد یا این مقدار اورانیوم را طوری تبدیل کند که جلوی غنی سازی تا سطح 90 درصد موردنیاز برای ساخت یک بمب اتمی گرفته شود.
تایم می‌افزاید: به نظر می‌رسد رویکرد نتانیاهو تکرار رویکرد بوش است. وی می‌پندارد ایران به سوی فروپاشی یا تسلیم پیش می‌رود، در حالی که مدرکی دال بر هیچ یک از این دو مورد وجود ندارد. (فراموش نکنید که جمهوری اسلامی هشت سال جنگ خونبار با عراق را بدون تسلیم تاب آورد.) نتانیاهو همچنین معتقد است که حمله نظامی، برنامه هسته‌ای ایران را به اندازه کافی به تعویق می‌اندازد و آن گاه رژیم تغییر می‌کند. این یک خیال خام است نه راهبرد.
در همین حال پایگاه خبری بلومبرگ از قول رابرت اینهورن مشاور سابق وزارت خارجه آمریکا نوشت: توافقنامه کامل و بدون نقص با ایران آن‌چنان که اسرائیلی‌ها از آمریکا می‌خواهند، قابل دستیابی نیست.
لس‌گلب دیپلمات سابق آمریکایی و نویسنده نشریه «فارین‌پالیسی» در این زمینه به بلومبرگ گفت: «فکر نکنید که تشدید تحریم‌ها به سرنگونی حکومت روحانیون در ایران منتهی خواهد شد».
بلومبرگ در ادامه تفسیر خود نوشت: تغییر رژیم به نظر خوب می‌رسد اما به ندرت عملی است.

 
رئیس‌جمهور در اظهارنظری قابل تأمل، باراک اوباما را فردی مؤدب توصیف کرد.
حسن روحانی در مصاحبه با روزنامه فایننشال تایمز عبارتی را به کار برده که تیتر نشریات زنجیره‌ای طرفدار آمریکا شده است. (به عنوان مثال روزنامه شرق تیتر زد: اوباما را مودب و باهوش یافتم). وی در پاسخ این سؤال که آیا شما آماده‌اید که مثلا در آینده اوباما را به تهران دعوت کنید و نظر شما در مورد او به عنوان یک شخصیت سیاسی چیست، می‌گوید: «در مکالمه تلفنی‌ای که داشتیم، من وی را فردی با ادبیاتی مودب و هوشمندانه دیدم. همانطور که پیش از این گفتم، مسائل ایران و آمریکا بسیار پیچیده است و نمی‌توان آن را در یک دوره زمانی کوتاه حل کرد. با وجود این پیچیدگی‌ها، در 100 روز گذشته گشایش‌هایی رخ داده که بعدها می‌تواند افزایش یابد.»
گفتنی است دو روز پس از مکالمه تلفنی آقای روحانی با اوباما- که یکی از مصادیق رفتار نابجا در سفر نیویورک بود- رئیس‌جمهور آمریکا با بنیامین نتانیاهو ملاقات کرد و ضمن تهدید بر تشدید فشار علیه ایران، با ادبیات چاقوکش‌ها و قداره‌بندها مدعی شد همه گزینه‌ها از جمله گزینه نظامی علیه ایران روی میز است. او همچنین حامی اصلی تحریم‌های غیرانسانی و خصمانه علیه ملت ایران است. همچنین دولت اوباما در ترورها و خرابکاری‌های هسته‌ای علیه ایران پیشگام بوده و از سوی دیگر بر اعتبار ارتکاب جنایت‌های متعدد علیه ملت‌های افغانستان و پاکستان و عراق و سوریه و مصر و... یک جنایتکار جنگی تمام عیار است که صرفا روی دست چدنی، دستکش مخملین کشیده و به عبارت دیگر فریبکار نیز هست؛ چنان که توافق هسته‌ای سه سال پیش ایران و غرب- با وساطت ترکیه و برزیل- را با وجود حمایت از اقدام مشترک اردوغان و داسیلوا، نقض کرد.
با این اوصاف که شرح آن مثنوی هفتاد من کاغذ می‌شود، عجیب به نظر می‌رسد که دکتر روحانی کارگزار ارشد جبهه شیطان بزرگ را مودب یافته اما یکی از این ویژگی‌های منافقانه، جنایتکارانه، عهدشکنانه، متکبر و زورگویانه را بازگو نکرده است.

منبع : http://www.kayhan.ir/920911/2.htm

 
قبل از ورود به موضوع اصلی یادداشت پیش‌روی اشاره به این نکته ضروری است که توده‌های عظیم مردم و تقریبا همه جریانات سیاسی صرفنظر از سلیقه‌های متفاوتی که دارند، در ضرورت برخورداری ایران اسلامی از فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای و دستاوردهای پیرامونی آن اتفاق نظر دارند و پیروزی و موفقیت تیم مذاکره‌کننده کشورمان - چه تیم‌های قبلی و چه تیم کنونی -
را در آوردگاه چالش هسته‌ای آرزو می‌کنند و البته در این میان اصحاب
- اندک و کم‌شمار - فتنه آمریکایی- اسرائیلی 88 حساب جداگانه‌ای دارند... و اما؛
1- توافقنامه ژنو در فاصله کوتاهی بعد از امضای آن از سوی طرفین مذاکره‌کننده با برداشت‌ها و اظهارنظرهای «متفاوت» در داخل کشور و «متضاد» از جانب حریف بیرونی روبرو شد. تا آنجا که امروزه درباره توازن میان آنچه داده‌ایم و آنچه گرفته‌ایم، ابهامات و تردیدهای جدی پدید آمده است. به عنوان مثال، یکی از خطوط‌ قرمز اصلی ما که طی 10 سال گذشته بر آن اصرار ورزیده‌ایم، به رسمیت شمردن حق غنی‌سازی در داخل کشور و با تعریف روشن و صریح ماده 4 معاهده NPT بوده است. دراین‌باره تیم مذاکره‌کننده کشورمان تأکید می‌ورزد که در توافقنامه ژنو حق غنی‌سازی ایران به رسمیت شناخته شده است ولی از سوی دیگر حریف با صراحت اعلام می‌کند که این حق در توافقنامه نیامده و به رسمیت شناخته نشده است. مسئولان هسته‌ای کشورمان در توضیح این تناقض می‌گویند که ادعای حریف مصرف داخلی دارد و مقامات آمریکایی برای راضی کردن مخالفان داخلی خود به اینگونه ادعاهای بی‌اساس روی آورده‌اند. این توضیح اگرچه خالی از واقعیت نیست ولی نمی‌تواند پاسخ قابل قبولی تلقی شود، چرا که ادعاکنندگان، افراد عادی و یا رسانه‌ها نیستند، بلکه این ادعاها از سوی بلندپایه‌ترین مقامات مذاکره‌کننده حریف مطرح می‌شود مقاماتی نظیر اوباما رئیس‌جمهور، جان‌کری وزیرامورخارجه، وندی شرمن مذاکره‌کننده ارشد آمریکا، وزیرخارجه فرانسه، نخست‌وزیر‌انگلیس و... بنابراین چگونه می‌توان پذیرفت ادعای آنان فقط مصرف داخلی داشته باشد. چرا که متن توافقنامه منتشر شده است و برای افکار عمومی طرف مقابل پوشاندنی و انکارکردنی نیست، و از سوی دیگر مقامات حریف از این نکته بدیهی به خوبی آگاهند که اگر ادعای خلاف واقع کرده باشند از سوی افکار عمومی ملت‌هایشان و از جمله مخالفان سیاسی خود مورد بازخواست قرار می‌گیرند، زیرا مخالفان داخلی آنها نیز توان مراجعه به متن توافقنامه و درک محتوای آن را دارند. پس ماجرا چیست؟!

 
یک نشریه آمریکایی با اذعان به اینکه ایران بیشترین پتانسیل قدرت را در منطقه دارد، نوشت: برنامه هسته ای بهانه ای بیش نیست ؛ بیشترین نگرانی آمریکا و متحدان منطقه ای اش افزایش قدرت و نفوذ ایران در منطقه و جهان است.
«استفان والت» تحلیلگر مشهور مسائل خاورمیانه و استاد دانشگاه هاروارد در یادداشتی در نشریه آمریکایی فارین‌پالیسی توازن قدرت در خاورمیانه و خلیج فارس را مسئله اصلی توافق هسته‌ای ایران و کشورهای 1+5 در ژنو دانسته است.

یک هفته قبل، وقتی کیهان در واکنش اظهارات مقامات آمریکایی پس از امضاء توافقنامه هسته‌ای میان ایران و شش کشور طرف مذاکره نوشت: «آمریکا قابل اعتماد نبود، توافق ژنو یک ساعت دوام آورد» بعضی‌ها خرده گرفتند و ادعا کردند که کیهان پیش داوری کرده و هنوز خبری نشده، موضوع را مورد تردید و تشکیک قرار داده است! اما اکنون و تنها یک هفته پس از امضاء توافقنامه، چندین و چند سند مهم و غیرقابل انکار جدید در دسترس است که صحت تیتر آن روز کیهان را تأیید می‌کند و هر انسان منصفی را به تأیید وا می‌دارد. به این چند نمونه توجه کنید:
1- آسوشیتدپرس از تدوین لایحه جدید تحریم‌ها علیه ایران خبر داد و نوشت: این لایحه ایجاب خواهد کرد که دولت اوباما هر سی روز یک‌بار تأیید کند که ایران به توافق ژنو پایبند است و در هیچ عملیات تروریستی دست نداشته است (!) و بدون این تأیید، تحریم‌های جدید وضع خواهد شد! گفتنی است آمریکایی‌ها حزب‌الله لبنان، حماس و همه نهضت‌های اسلامی را «تروریست» می‌نامند!
2- دنیس راس عضو ارشد شورای امنیت ملی آمریکا اعلام کرد: دادن حق غنی‌سازی به ایران توهم ایرانیان است(!) تنها راه کاهش واقعی تحریم‌ها، عقبگرد در برنامه هسته‌ای و ایست کامل آن است!

 
1- افسانه نیست، متن تاریخ است. در شهر غوغایی شد وقتی خبر آمد دشمن چند برابر جمعیت مسلمانان سپاه فراهم کرده و تا چند وقت دیگر به مدینه می‌رسد. انگار زلزله آمده باشد .نه انگار، که حتماً زلزله آمده بود. شهر به هم ریخت از این خبر بد. تا دیروز همه در یک صف بودند و امیدوار قطعی به پیروزی. اما گویا ورق برگشته بود. به زودی قرار بود مدینه به محاصره دشمن بیفتد و از بالا و پایین شهر هجوم بیاورند. عجب مخمصه‌ای، گویا هیچ راه خلاصی متصور نبود. نبود که گروهی گفتند ای مردم یثرب اینجا، جای شما نیست، پس برگردید و به خانه‌های خود پناه ببرید.یک چاره مانده بود؛ کندن خندق در بخشی از اطراف شهر برای مهار تاخت و تاز دشمن... که آن هم پهلوان دشمن نامردی نکرد و از همان خندق عبور کرد و عربده کشید. «کجاست قهرمان شما که او را بکشم و به بهشت برود. یا او مرا بکشد و به ادعای شما به جهنم بروم»!

فتح اصلی همان استعفا از دو شغلگی بود (خبر ویژه)

اظهارات رئیس دفتر رئیس جمهور در اتاق بازرگانی با شگفتی و انتقاد محافل رسانه‌ای روبرو شد.
محمد نهاوندیان روز یکشنبه به اتاق بازرگانی رفته بود تا پس از قریب یکصد روز دو شغلگی اعلام کند که مایل نیست همچنان رئیس اتاق بازرگانی باقی بماند. او در عین حال ضمن اظهاراتی، از رشد نزولی تورم خبر داده و سپس گفته بود فعالان اقتصادی به زودی خواهند فهمید که معنای فتح در مذاکرات هسته‌ای چیست چرا که بلافاصله میدان گشاده‌‌ای پیش رویشان قرار می‌گیرد که می‌تواند فرصت تحرک و اشتغالزایی را به آنها هدیه کند.
این سخنان در حالی مطرح شد که مقامات آمریکایی مکررا درباره مذاکرات هسته‌ای اعلام کرده‌اند ساختار اصلی تحریم‌ها را حفظ خواهند کرد.
سایت فردا در واکنش به اظهارات نهاوندیان نوشت: اینکه باید و شایسته است که تحریم‌های غیرقانونی غربی‌ها به وسیله مذاکرات برداشته شود حتما سخن درست و اقدام سنجیده‌ای است که تیم مذاکره کننده ایرانی با پشتیبانی رهبری و مردم در حال حل و رفع آن است ولی اینکه چنان تصور و چنین القا شود که این روند به حل اساسی مشکلات اقتصادی کشور منجر خواهد شد دمیدن بر انتظارات غیرمعقول است که حداقل از رئیس دفتر رئیس‌جمهور و ریاست اتاق بازرگانی ایران انتظار نمی‌رفت و نمی‌رود. از سخن جناب نهاوندیان چنان بر می‌آید که تو گویی گشایشی در مسئله هسته‌ای منجر به فتح‌الفتوح اقتصادی در داخل می‌شود!
فردا افزود: گره زدن تمام مشکلات اقتصادی داخلی به ناف تحریم‌های خارجی اگر چه شاید محل و محفل خوبی برای فرافکنی برخی مدیران ناکارآمد برای توجیه سوءتدبیرها و عملکرد نادرست خود باشد ولی قطعا یک خطای استراتژیکی و امنیتی جدی است که کمترین نتیجه آن گستاخ شدن بیش از پیش دشمنان است. آیا این مدیران محترم نمی‌دانند تحریم‌، جنگ است و در شرایط جنگی، نباید در مقابل دشمنان که تمام امنیت ملی کشور را هدف گرفته‌اند، ضعف نشان داد؟! آیا گفتن آنکه «خزانه خالی است» یا «وضع بدتر از آن است که تصور می‌کردیم» یا نمونه‌های بسیاری که این روزها برخی می‌گویند، مشکلی از مشکلات این ملت حل می‌کند یا دستاویزی می‌شود بر فشار بیشتر غربی‌ها؟
فردا افزود: حتما باید مشکل تحریم را حل کرد ولی نه با نشان دادن ضعف و سستی یا انتظار بیش از اندازه از آن داشتن. آقای نهاوندیان پیش از آنکه مسئولیتی در دولت برعهده بگیرد گویا در مصاحبه‌ای اعلام کرده بود سهم تحریم‌ها در مشکلات اقتصادی کشور تنها 20 درصد و سوءتدبیر و سوءمدیریت 80 درصد است. حالا اما این مسئله انگار تغییر کرده و قاعده برعکس شده که برای رفع تحریم‌ها سهم و اندازه بیشتری در مشکلات اقتصادی قائل شده‌اند. وبسایت الف نیز با طرح این سوال که با سخنان آقای نهاوندیان، تیم ایرانی چگونه چانه‌زنی کند، نوشت: نهاوندیان در حالی برای چندمین‌بار در آستانه مذاکرات هسته‌ای از طریق رسانه‌ها چنین وعده‌هایی به افکار عمومی می‌دهد که مسئولان مستقیم پرونده هسته‌ای کشور که متخصص این حوزه هستند و به صورت طبیعی چشم‌انداز واقعی‌تری نسبت به مذاکرات دارند هرگز چنین وعده‌هایی نداده‌اند. از سوی دیگر نیز مسئولان ارشد کشورهای غربی اصرار دارند که به ساختار تحریم‌ها دست نمی‌زنند که از آن جمله سخنان وزیر خارجه آمریکا بود.
الف می‌افزاید: از دیگر سو از بعد سیاست خارجی و بر مبنای سه اصل عزت، حکمت و مصلحت، آیا تکرار وعده‌های اینچنینی در آستانه مذاکرات از سوی مسئولان اقتصادی کشور عزتمندانه است؟ تیم دیپلماتیک ما چگونه در مذاکرات با طرف غربی توانایی چانه‌زنی برای افزایش امتیازات داشته باشد، وقتی رئیس دفتر رئیس‌جمهور رسما همان امتیازات «ناچیز» از [اظهارات جان کری] را «فتح» در مذاکرات هسته‌ای می‌خواند؟ با این اوصاف طرف غربی به خود حق نمی‌دهد که به دیپلمات‌های ما بگوید طبق اظهارات دفتر ریاست‌جمهوری ایران همین امتیازات پیشنهادی هم بسیار بیش از تصور شما است؟
شایان ذکر است یکی از انتقادهای جدی که به رئیس‌ دفتر رئیس‌جمهور سابق وارد می‌شد این بود که وی به جای انجام امور سنگین و پر مسئولیت دفتری، مشغول سخنرانی و نظریه‌پردازی‌های عجیب و غریب است و انتظار می‌رود که این عارضه در دولت جدید باز تولید نشود؛ اگر چه مشکل از صندلی رئیس دفتر نباشد!

منبع : http://www.kayhan.ir/920828/2.htm

 
«در شرایطی که در تقسیم تقصیر همگان پاریس را به کارشکنی متهم می‌کنند اما باید توجه داشت که جنجالی‌ترین مسئله‌ای که سالهاست در مذاکرات هسته‌ای میان ایران و غرب تبدیل به گرهی کور شده، حق غنی‌سازی اورانیوم در داخل خاک این کشور است».
سایت دیپلماسی ایرانی با انتشار این تحلیل نوشت: تهران همواره بر به رسمیت شناخته شدن حق غنی‌سازی خود تاکید داشته و حسن روحانی رئیس دولت یازدهم نیز پیش از آغاز دور جدید مذاکرات ایران با 5+1 در دولت وی به صراحت تاکید کرد که ایران از حقوق هسته‌ای خود کوتاه نخواهد آمد.
این سایت فعال در حوزه دیپلماسی و نزدیک به دولت اضافه می‌کند: در آن سوی سکه هستند تحلیلگرانی که با استناد به این که اختلاف میان تهران با غرب بر سر مسئله غنی‌سازی اورانیوم امری نیست که به این سادگی حل شود ادعا می‌کنند که تهران بهتر است در یک گام اعتمادساز فعلا برنامه هسته‌ای خود در حوزه غنی‌سازی را برای دوره‌ای کوتاه متوقف کند. آنچه که این دسته هم فراموش کرده‌اند روزهایی است در فاصله 18 دسامبر 2003 تا 10 ژانویه 2006 که ایران در اقدامی اعتمادساز غنی‌سازی اورانیوم خود را براساس پروتکل الحاقی پیشنهادی آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای متوقف کرد. البته که پروتکل الحاقی به تصویب مجلس نرسید اما نتیجه این تعلق هم عدم ارسال پاسخی مشخص از سوی آمریکا و متحدان غربی‌اش و البته تشدید تحریم‌ها علیه تهران بود. در نهایت هم ایران روند غنی‌سازی اورانیوم را از سر گرفت.
دیپلماسی ایرانی افزود: هافینگتن‌پست در روز 31 نوامبر در گزارشی با اشاره به حق مسلم ایران برای غنی‌سازی اورانیوم در خصوص درخواست غرب از ایران برای گام‌های اعتمادساز نوشت چرا ایران باید پس از 7 سال که نشانه‌ای از تسلیحاتی بودن برنامه هسته‌ای این کشور در دست هیچ کس نیست همچنان گام اعتمادساز را بردارد؟ از سال 2006 تاکنون حداقل در دو گزارش برآورد اطلاعات ملی (2007 و 2011) تاکید شده است که ایران برنامه تسلیحاتی هسته‌ای ندارد. علاوه بر این آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای در گزارش‌های فصلی از سال 2003 بارها تاکید کرده است که ایران مواد شکاف‌پذیر را برای مصارف نظامی تغییر شکل نداده است. علاوه بر این نتیجه گزارش‌های اطلاعاتی اسرائیل و آمریکا هم بر عدم تسلیحاتی بودن برنامه هسته‌ای ایران تاکید کرده است».
یادآور می‌شود دکتر ظریف وزیر امور خارجه پریروز در مصاحبه با ایسنا گفت آمریکا مخالف غنی‌سازی در ایران نیست.
وی همچنین گفته است: ما حق غنی‌سازی را نه تنها غیرقابل مذاکره می‌دانیم بلکه هیچ ضرورتی برای شناسایی آن به عنوان یک حق نمی‌بینیم زیرا این حق غیرقابل استنکاف است و همه کشورها باید به آن احترام بگذارند. ما در مذاکرات نشنیدیم کسی خواهان توقف غنی‌سازی باشد.
یادآور می‌شود مقامات آمریکایی نظیر اوباما، کری، شرمن، رایس و... بارها طی 3 ماه اخیر به تلویح یا به تصریح اعلام کرده‌اند حق غنی‌سازی در ایران را به رسمیت نمی‌شناسند و تنها امکان دسترسی ایران به انرژی صلح‌آمیز را که به مفهوم خرید سوخت هسته‌ای از بازارهای بین‌المللی است می‌پذیرند.

 
یک روزنامه آمریکایی در گزارشی نوشت: حال که در آستانه مذاکرات ایران و 1+5 قرار داریم، تصویب تحریم‌های جدید علیه ایران در این برهه از زمان می‌تواند مذاکرات حساس بین ایران و 1+5 را تضعیف کند.
به گزارش «لس‌آنجلس‌تایمز» گروهی از اعضای مجلس نمایندگان آمریکا در تلاش برای ترغیب سنا برای تصویب تحریم‌های جدید علیه ایران هستند و این در حالی است که ایران و 1+5 (آمریکا، انگلیس، فرانسه، روسیه، چین بعلاوه آلمان) قرار است روز چهارشنبه هفته جاری درباره توافق هسته‌ای در «ژنو» دیدار کنند.
این روزنامه می‌افزاید روز پنجشنبه 63 نفر از اعضای مجلس نمایندگان آمریکا به ریاست «مایکل مک‌کوئل» رئیس کمیته امنیت داخلی از ایالت «تگزاس»، و «براد شرمن» نماینده جمهوری‌خواه مجلس نماینده آمریکا نامه‌ای را به سناتورهای سنا نوشتند و خواستار اقدامی در خصوص قانون جلوگیری از ایران هسته‌ای شدند که در ماه ژوئیه در مجلس نمایندگان آمریکا به تصویب درآمد.
در ادامه گزارش نیویورک تایمز آمده است این طرح تحریم‌هایی را علیه مقامات ایران تشدید می‌کند و دولت‌هایی که کالاها، خدمات و فناوری آمریکا را در اختیار ایران قرار دهند، تنبیه می‌کند، این طرح همچنین شامل اعلام حمایت از آزادی، حقوق‌بشر، آزادی‌های مدنی، انتخابات آزاد و حاکمیت قانون در ایران می‌شود که در واقع یک درخواست پنهانی برای تغییر نظام در ایران است.
اعضای مجلس نمایندگان آمریکا بر این باورند، از آنجاییکه تحریم‌های کنونی ایران را به میز مذاکره آورده است، تهدید به تقویت تحریم‌ها می‌تواند ایران را وادار کند که آرزوهای خود در زمینه هسته‌ای را کنار بگذارد.
لس‌آنجلس تایمز ادامه داد که خواه این طرح به تصویب برسد یا نرسد، این تهدید وجود دارد که ایران برنامه هسته‌ای خود را کنار نگذارد، مسئله اینجاست که تعجیل در تصویب تحریم‌های جدید علیه ایران در این برهه از زمان می‌تواند مذاکرات حساس بین ایران و 1+5 را تضعیف کند.
این گزارش ادامه داد، «باراک اوباما» رئیس‌جمهور آمریکا در کنفرانس خبری روز پنجشنبه خود نیز در خصوص اقدام بی‌مهابای کنگره درباره تحریم‌ها علیه ایران هشدار داد و گفت: ما نیازی نداریم که به تحریم‌های کنونی که بسیار موثر بوده است و ایران را به میز مذاکره آورده است،‌تحریم‌های جدیدی را بیافزاییم. حال اگر معلوم شود که ایران با جدیت به میز مذاکره نمی‌آید و این مسئله هسته‌ای حل نشود، مجددا می‌توان تحریم‌ها را اضافه کرد.
به گزارش فارس، لس‌آنجلس تایمز در پایان نوشت: همانطور که کری گفت، کنگره باید آرام بگیرد و اجازه بدهد که مذاکرات پیش رود.

منبع : http://www.kayhan.ir/920828/2.htm

 
دور سوم - و به یک اعتبار پنجم - مذاکرات ژنو فردا با حضور نمایندگان ایران و 6 کشور برگزار می‌شود. هر چند 10 روز پیش خبرها از نزدیک شدن به توافق حکایت می‌کرد و اکنون نیز خبرها دلالت بر این موضوع دارد اما به نظر می‌رسد یک جای اصلی کار می‌لنگد و صرف‌نظر از توافق ظاهری یا عدم توافق در مذاکرات پیش‌رو، خشت‌های ناموزون این بنا تاب ماندگاری ندارد. سوءتفاهم بزرگی پیش آمده که احتمالا به زودی حباب متورم آن خواهد ترکید و واقعیت رخ خواهد نمود. در حقیقت با دوگانه‌ای متناقض از حقیقت و مجاز، و واقعیت و خیال مواجهیم که به سمت نفی یکی از نقیضین پیش‌ می‌رود.
وزیر محترم امور خارجه پریروز در دیدار اعضای کمیسیون سیاست خارجی مجلس گفته است «حدود 90 درصد مباحث در مذاکرات ژنو مورد توافق قرار گرفت و درباره 10 درصد اختلاف‌نظر وجود دارد که در دور سوم مذاکرات درباره آن صحبت خواهیم کرد». دکتر ظریف همان روز در مصاحبه با خبرگزاری ایسنا می‌گوید «ما حق غنی‌سازی را نه تنها غیرقابل مذاکره می‌دانیم بلکه هیچ ضرورتی برای شناسایی آن به عنوان یک حق نمی‌بینیم... ما در مذاکرات با 1+5 نشنیدیم که کسی خواهان توقف غنی‌سازی باشد. این موضوع در مرحله اول [!] به صورت کلی درخواست هیچ طرفی نیست». مقارن این اظهارات جان کری وزیر خارجه آمریکا در مصاحبه با ام‌اس‌ان‌بی‌سی گفت «ما در ژنو هیچ صحبتی درباره برچیدن ساختار تحریم‌ها علیه ایران نکردیم و این مسیر را به سوی برچیده شدن کامل برنامه هسته‌ای ایران ادامه می‌دهیم... ما در این مذاکرات پیشنهاد کرده‌ایم بخش ناچیزی از حدود 45 میلیارد دلار سپرده‌های ایران در حساب‌های بانکی سراسر جهان [احتمالا 3-4 میلیارد دلار] آزاد شود اما 95 درصد یا بیشتر تحریم‌های اساسی باقی خواهد ماند تا آنها (ایرانی‌ها) بگویند ما برنامه هسته‌ای را در وضعیت فعلی متوقف می‌کنیم و در واقع آن را به عقب برمی‌گردانیم». منابع رسانه‌ای می‌گویند حتی در صورت امکان دسترسی ایران به منابع مالی مورد اشاره خود، به خاطر تحریم‌های بانکی و مالی نمی‌تواند قدرت مانور خاصی داشته باشد و به تعبیر آسوشیتدپرس «تخفیف‌های جزئی آمریکا حتی به عنوان مسکّن هم در برابر فشار تحریم‌ها عمل نخواهد کرد».

 
ژنو سوئیس پنجشنبه و جمعه پر ازدحامی را پشت سر گذاشت. فضاسازی رسانه‌ای بر این شلوغی ناظر به مذاکرات 1+5 با ایران می‌افزود. دیروز وزیر خارجه آمریکا از تل‌آویو به ژنو رفت تا در مذاکرات سه‌جانبه با مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران شرکت کند. کری برای سومین بار در دو هفته اخیر بود که به تل‌آویو رفته و در آنجا گفته بود هدف ما و اسرائیل در قبال برنامه هسته‌ای ایران یکی است. بعد از ظهر جمعه خبر آمد که وزرای خارجه انگلیس، فرانسه و آلمان نیز به ژنو می‌روند. رسانه‌ها از احتمال یک توافق سخن گفتند و برخی از آنها از توافقی بزرگ نوشتند. اما تا دیشب جزئیات مذاکرات و توافقات همچنان در هاله ابهام باقی ماند. آیا می‌توان به استناد قرائن و شواهد، برخی از ابهامات را برطرف ساخت و نگاه شفاف‌تری به مذاکرات ژنو- که آغاز راه است و نه پایان آن- داشت؟ آیا آمریکا به دنبال یک توافق متوازن و پایاپای با ایران است یا مهندسی جدیدی برای تداوم خدعه و خیانت با ایران در میان است؟ آیا صرف مخالف‌خوانی دیروز نتانیاهو با توافق احتمالی- که ممکن است براساس یک تقسیم کار با آمریکا باشد - می‌تواند مؤید درستی مسیر مذاکرات باشد؟ و بالاخره اینکه یک توافق خوب حاوی چه مشخصاتی است؟

تا وقتی آمریکا رسماً نپذیرفته در گام آخر ضمن لغو تمامی تحریم‌ها، غنی‌سازی ایران را به رسمیت می‌شناسد، گام اول به نام اعتمادسازی یا با هر عنوان دیگر نباید برداشته شود.

مهدی محمدی کارشناس و تحلیل‌گر مسائل سیاسی با ارسال یادداشتی برای خبرگزاری فارس، درباره تکرار تجربه دوران اصلاحات در دور جدید مذاکرات میان ایران و 1+5 هشدار داده است.

متن کامل این یادداشت به شرح زیر است:

بزرگترین تهدید در مذاکرات ژنو 5 -در یک جمله- این است که سابقه مذاکرات سال های 82 تا 84 یک بار دیگر تکرار شود.

رهبر معظم انقلاب اسلامی در حالی که برای بسیار غیر منتظره بود، چند روز پیش نتایج آن مقطع از مذاکرات را عقب نشینی خواندند و هشدار دادند که آن روند مجددا تکرار نخواهد شد.

1- برخلاف آنچه این روزها، برخی از جریانات سیاسی به غلط تصور و یا به عمد القاء می‌کنند، بیانات حکیمانه رهبر معظم انقلاب که در دیدار اخیر و پرشور دانش‌آموزان و دانشجویان با ایشان ایراد شده بود، مجموعه‌ای از چند‌جزء جدا از هم و بی‌ارتباط با یکدیگر نیست که کسانی بتوانند و یا در پی آن باشند، بخشی از آن را به میل و دلخواه خود برجسته کرده و بخش‌های دیگر را که تفسیرکننده و توضیح‌دهنده بخش مورد نظر است، وانهاده و نادیده بگیرند. بیانات اخیر حضرت آقا مانند سایر رهنمودهای ایشان، یک مجموعه هماهنگ است که اجزاء آن با یکدیگر پیوندی ارگانیک دارند و هر جزء در کنار و در پیوست با سایر اجزاء قابل تعریف است. در مثل مناقشه نیست، از این روی به‌عنوان مثال- و فقط به‌عنوان مثال- و برای تقریب ذهن می‌توان به داستان معروف آن ژولیده دوره‌گرد اشاره کرد که از او پرسیدند؛ چرا نماز نمی‌خوانی؟ پاسخ داد؛ در کلام خدا آمده است «لا تقربوا الصلوه... به نماز نزدیک نشوید» گفتند اما، این آیه دنباله «و انتم سکاری... در حالی که مست هستید» هم دارد، یعنی در حال مستی نماز نخوانید. مدعی گفت؛ مگر بخش اول، دستور خدا نیست؟ چه گناهی دارم اگر به این دستور عمل کرده باشم؟! او را گفتند؛ این بخش از بخش دوم جدا نیست و اگر چنان کنی، نه فقط بخشی از فرمان خدا را بجای نیاورده‌ای، بلکه مصداق آنانی هستی که به بعضی از آیات ایمان آورده و به برخی دیگر کفر می‌ورزند- نومن ببعض و نکفر ببعض- و این، شیوه کافران و منافقان است.

مرحوم عسکراولادی در حاشیه مراسم افطاری جبهه پیروان درباره پاسخ به نامه فاطمه کروبی گفته بود «بنده طی نامه‌ای پاسخ این اظهارات خانم کروبی را داده‌ام».

به گزارش خبرنگار حوزه احزاب خبرگزاری فارس، ماه رمضان امسال بود که مرحوم حبیب‌الله عسکراولادی دبیر کل جبهه پیروان خط امام و رهبری در اظهاراتی خطاب به موسوی و کروبی از آنها خواسته بود تا در ماه رمضان که ماه توبه است، با بازگشت خود به دامن نظام، جشن ملی را در عید فطر کامل کنند؛ وی همچنین موسوی و کروبی را «مفتون» توصیف کرد و از آنها خواست که توبه کنند.

این درخواست یار دیرین انقلاب، با واکنش فاطمه کروبی همسر مهدی کروبی مواجه شد و وی در نامه‌ای به دبیرکل جبهه پیروان، پیشنهاد وی را رد و به خاطر مطرح کردن لزوم توبه سران فتنه، از وی انتقاد کرده بود.

بر پایه این خبر مرحوم عسکراولادی در حاشیه مراسم افطاری امسال حزب موتلفه در تالار سیاره در گفت‌وگوی منتشر نشده فارس باوی گفته بود «بنده طی نامه‌ای پاسخ این اظهارات خانم کروبی را داده‌ام.»

وی درباره جزئیات نامه‌اش به فاطمه کروبی به خبرنگار فارس گفت: قرار بود متن این نامه محرمانه بین من و خانم کروبی بماند و تا زمانی که همسر آقای کروبی در این باره رسماً صحبت نکنند، در این زمینه حرفی نمی‌زنم.

مرحوم عسکراولادی در ادامه ضمن تائید اصل ماجرای این نامه‌نگاری تصریح کرد: فرمان انقلاب به دست مقام معظم رهبری است و ما هیچ نگرانی در این باره نداریم؛ اما باید هوشیار بود.

انتهای پیام/

منبع : http://farsnews.com/newstext.php?nn=13920815000343

 
یک نشریه دیپلماتیک فرانسوی معتقد است آمریکا به خاطر جنگ‌های ابلهانه به ابرقدرت رو به خاموشی و افول تبدیل شده است. لوموند دیپلماتیک تصریح می‌کند به همین دلیل نیز اوباما با وجود جنگ‌طلبی، از ماجرای سوریه پا پس کشید.
این نشریه در یادداشتی تحلیلی خاطرنشان ‌کرد: ایالات متحده که ظرف 6 ماه گذشته به ققنوس برآمده از خاکستر اقتصاد خویش تبدیل شده، اکنون به جایگاه امپراتوری رو به خاموشی تنزل یافته با رئیس‌جمهوری که مردّد است. اینک نوشتن درباره ضعف شگفت‌آور آمریکا جنبه‌ای انبوه پیدا کرده است. اعتبار ابرقدرتی آمریکا با عقب‌نشینی از حمله به سوریه صدمه دید.
لوموند دیپلماتیک خاطر نشان می‌کند: به گذشته بنگریم. جنگ ویتنام توسط جان کندی و لیندون جانسون به بهانه جلوگیری از سقوط «زنجیره‌وار» یک سلسله از کشور‌ها در دامن کمونیسم شوروی و چینی آغاز شد. برای ایالات متحده این امر در ارتباط با منزلت کشور بود. سه میلیون از ساکنین هندوچین کشته شدند اما آمریکا بالاخره مجبور به فرار مفتضحانه شد. همچنین به شکلی سرهم‌بندی شده از سوی جورج بوش، جنگ عراق می‌بایست رژیمی را تنبیه کند که همچون ایران «محور شرارت» بود. باز هم برای ایالات متحده پای منزلت در میان بود. قدرت به حکومت رسیده در بغداد به لطف سربازان آمریکایی، هرگز به اندازه امروز به تهران نزدیک نبوده است.
نشریه فرانسوی افزود، «من با همه جنگ‌ها مخالف نیستم اما در مقابل یک جنگ ابلهانه می‌ایستم»، این سخنان سناتور اوباما در سال 2002 بود که با دخالت نظامی کشور در عراق مخالف بود اما وقتی به ریاست جمهوری رسید، هم او بود که به «جنگ ابلهانه» در افغانستان شدت بخشید پیش از آنکه مجبور به عقب‌نشینی شود. در مورد سوریه، طرفداران دخالت نظامی از او می‌خواستند که به خود آید. او می‌بایست با استفاده از زور بدون اجازه شورای امنیت قوانین بین‌المللی را زیر پا بگذارد؛ به نظر کنگره اهمیت ندهد و پس از آنکه کاخ‌ سفید از آن نظر خواست در صورت مخالفت کنگره با دخالت نظامی آن را دور بزند؛ و بالاخره عملیات نظامی را با حمایت متحدینی بسیار اندک‌تر از «اتحاد کشورهای داوطلب» جورج بوش آغاز کند. از همه بدتر آنکه، رئیس‌جمهور ایالات متحده در شرایطی تن به این ماجراجویی می‌داد که اکثریت هم‌وطنانش با آن مخالف بودند و گروهی از آنان می‌پنداشتند که ارتش آمریکا در سوریه «نیروی هوایی القاعده» خواهد بود. بدین ترتیب اوباما تردید کرد و به نظر می‌رسد به این نتیجه رسید که حیثیت دولتش با عدم آغاز یک «جنگ ابلهانه» جدید در خاورمیانه هنوز برای مدتی بر جای باقی خواهد ماند.

 
یک دیپلمات ارشد آمریکایی با وجود اذعان به بی‌صداقتی و عهد‌شکنی‌های گذشته دولت متبوع خود، خواستار حفظ موضع طلبکاری و گردن‌کلفتی مقابل ایران شد.
رایان کراکر سفیر سابق آمریکا در عراق و افغانستان در نیویورک‌تایمز نوشت: ماه گذشته زمانی که باراک اوباما و حسن روحانی برای نخستین‌بار با یکدیگر مکالمه تلفنی انجام دادند، سطح انتظارها از روابط دوجانبه بالا رفت. آنهایی که به راه‌حل دیپلماتیک برای بن‌بست هسته‌ای امیدوار بودند، از اینکه یک معامله بزرگ در پیش است به هیجان آمدند. هر چند ناظران بین‌المللی امیدوار بودند که در ملاقات مقامات تهران و واشنگتن، یک توافق نسبی رقم بخورد، اما این اتفاق نیفتاد و نمایندگان ایران و آمریکا در حاشیه اجلاس ژنو بدون اینکه توافقی را امضاء کنند با یکدیگر دیدار کردند. برای اواخر هفته جاری نیز یک نشست هسته‌ای دیگر در ژنو برنامه‌ریزی شده است.
وی می‌افزاید: «به رغم سه دهه روابط خصمانه، شاید اغلب آمریکایی‌ها از این نکته آگاه نباشند که مذاکرات در گذشته با ایران موفق بوده و می‌تواند بار دیگر نیز موفق شود. بلافاصله پس از حادثه تروریستی 11 سپتامبر - زمانی که من در وزارت خارجه حضور داشتم - من با دیپلمات‌های ایرانی در مورد گام‌های آتی در افغانستان مذاکره کردم. در آن زمان ما دشمن مشترکی به نام القاعده و طالبان داشتیم و دو دولت می‌خواستند شانس خود را در همکاری با یکدیگر امتحان کنند. دیپلمات‌های ایرانی رویکرد سازنده، پراگماتیک و متمرکزی در این مورد داشتند و یک نقشه ارزشمند در اختیار ما قرار دادند که نشان می‌داد طالبان دستور اقدام علیه آمریکا را پیش از آغاز عملیات نظامی ایالات متحده صادر کرده است. آنها همچنین از حامیان اقدام در افغانستان بودند. ما در ماه‌های پایانی سال 2001، در مکان‌های مختلفی با یکدیگر دیدار کردیم و یک توافقنامه ایرانی - آمریکایی در کنفرانس بن که با دستور کار افغانستان برگزار شده بود، بین ما شکل گرفت».

 
سخنان 12 آبان رهبرمعظم انقلاب اسلامی با گونه‌ها و روایت‌های مختلف همراه شده است، این سخنان در همه رسانه‌های مهم خارجی منعکس شد در این میان آمریکایی‌ها عمدتا به آن بخش از سخنان دو روز پیش رهبرمعظم انقلاب توجه نشان دادند که مربوط به حمایت از تیم مذاکره‌کننده و پرهیز از تضعیف آن بود. رسانه‌های فرانسوی ضمن آنکه لزوم حمایت از تیم مذاکره‌کننده را برجسته کردند عمدتا روی ابراز بدبینی رهبر معظم انقلاب از مواجهه منطقی غرب با برنامه هسته‌ای ایران خبر دادند. رسانه‌های رژیم صهیونیستی هم ضمن آنکه عدم خوشبینی رهبرمعظم انقلاب به مذاکرات ایران و غرب را بازتاب دادند روی این جمله که «اسرائیل حرام‌زاده است» تمرکز نمودند. رسانه‌های روسیه و چین عمدتا روی عدم خوشبینی ایران به مذاکرات توجه نشان دادند. رسانه‌های عربی محافظه‌کار منطقه - رسانه‌های وابسته به عربستان و... - روی اینکه رهبر ایران به مذاکرات با غرب خوشبین نیست تمرکز نمودند.
براساس آنچه گفته شد می‌توان گفت که سخنان روز 12 ‌آبان حضرت امام خامنه‌ای - دامت برکاته - در کانون توجهات و تجزیه و تحلیل‌های جهانی قرار گرفته است اما در عین حال در یک جمعبندی از این تجزیه و تحلیل‌ها می‌توان گفت آمریکایی‌ها در عمل از اینکه تیم مذاکره‌کننده ایرانی در داخل ایران به انزوا بروند نگران بوده‌اند و به عبارت دقیق‌تر از اینکه موضوع مذاکره ایران و غرب از متن توجه ایرانیان به حاشیه برود، نگران بوده‌اند و از این رو از آن همه سخنان و بخصوص آن بخش از تحلیل‌های دقیق و موشکافانه که اوضاع غرب و نحوه نگاه ایران به غرب مورد بررسی قرار گرفته است، عبور کردند و به بخشی از پیام که جنبه داخلی داشته توجه نشان داده‌اند بر این اساس می‌توان نتیجه گرفت که آمریکایی‌ها بشدت خود را نیازمند حفظ فضای کنونی که از مذاکرات اوایل مهرماه نیویورک شروع شد و سپس در ژنو امتداد یافت، می‌دانند و روی آن حساس هستند این در حالی است که در طول شش هفته اخیر وانمود می‌شد که این ایران است که به مذاکره احتیاج حیاتی! دارد.