توهین‌های مقامات آمریکا علیه ملت ایران کی شدت می‌گیرد؟ (خبر ویژه)
بررسی زمانبندی توهین آمریکایی‌ها به مردم ایران از «محور شرارت بوش» تا «فریبکاری ژنتیکی شرمن» نشان می‌دهد این توهین‌ها نسبت مستقیم با ادبیات انفعالی دارد.
به گزارش رجانیوز، اظهارات شرمن در فریبکار ژنتیکی خواندن ایرانیان بار دیگر به خوبی الگوی رفتاری مقامات آمریکایی در مقابل ایران را به نمایش گذاشت؛ الگویی که ناشی از خودبرتربینی مقامات آمریکایی در مواجهه با ایران است و اتفاقا تیم فعلی دستگاه دیپلماسی پیش از این و در زمان حضور در دولت خاتمی این رفتار توهین‌آمیز را تجربه کرده است.
در ژانویه سال 2002 میلادی بود که جورج بوش رئیس‌جمهور وقت ایالات متحده آمریکا در گزارش سالیانه خود به مجلسین و مردم آمریکا برای اولین‌بار از اصطلاح «محور شرارت» استفاده کرد و ایران، عراق و کره‌شمالی را از اجزای اصلی این محور نامید.
اظهار تاسف خاتمی به علت گروگان‌گیری اعضای سفارت آمریکا در ایران در جریان مصاحبه با کریستین امانپور، اظهار همدردی دولت وی با آمریکا پس از انفجار برج‌های دوقلو، کمک اطلاعاتی دولت اصلاحات به آمریکا در جریان حمله به مواضع طالبان در افغانستان، ادبیات منفعلانه برخی مقامات دولت به ویژه رئیس‌جمهور درباره آمریکا در کنار اظهارنظر کارشناسان و چهره‌های سیاسی و رسانه‌های دوم خرداد درباره نزدیکی به آمریکا از جمله اقدامات دولت وقت برای نزدیکی با آمریکا بود. البته پاسخ آمریکا به پالس‌های فرستاده شده قرار دادن ایران در محور شرارت و تهدید نظامی علیه جمهوری اسلامی بود. پاسخ توهین‌آمیزی که نشان داد آمریکا در برابر گام‌های عقب کشیده دولت وقت رویکرد تهاجمی گرفته و برای تحت فشار قرار دادن ایران چند گام به جلو برداشته است. رویکردی که دو سال بعد در موضوع هسته‌ای نیز خود را نشان داد.
رجانیوز خاطر نشان کرد: اکنون نیز پس از مذاکرات ژنو و علی‌رغم گام‌های «نابجا» دولت برای نزدیکی به آمریکا، وندی شرمن، نماینده آمریکا در مذاکرات هسته‌ای، در توهین آشکار به مقامات و مردم ایران گفته است: «ما می‌دانیم که فریب‌کاری جزیی از دی.ان.ای. ایرانیان است». این در حالی بود که در چند ماه اخیر دستگاه دیپلماسی لحن و رویکرد «مصالحه‌جویانه» با آمریکا را در دستور کار قرار داده است. البته پیش از این، باراک اوباما سه روز پس از مکالمه تلفنی با آقای روحانی صراحتا لفظ حمله نظامی را به کار برد و گفته بود: «حمله نظامی» علیه ایران همچنان روی میز است.
به عقیده کارشناسان دولت ایران با هر قدم عقب‌نشینی، مقامات آمریکایی را برای دستیابی به امتیازات بیشتر «جسورتر» و با به کارگیری «ادبیات انفعالی» آنها را برای به کارگیری لحن «گزنده‌تر» ترغیب می‌کند.